Als leven pijn doet
en je geen uitweg meer ziet
Je gevangen zit in jezelf
en mensen begrijpen je niet

Als leven pijn doet
de levenslust langzaam verdwijnt
Als je alleen aan het overleven bent
en bittere tranen huilt van pijn

Als leven pijn doet
en niemand meer om je lijkt te geven
Als je soms gedachten krijgt
waar je hart alleen maar van kan beven

Als leven pijn doet
en zelfs de slaap geen rust meer brengt
Totaal op jezelf geworpen
je angsten het positieve verzengt

Geef dan niet op en blijf vechten
al is dat stemmetje nog zo klein
Want als je ook maar èèn angst overwint
begin je weer te beseffen dat het leven er mag zijn

Schreeuw het uit en laat je tranen vloeien
ook al is er niemand die het ziet
Als er voorzichtig iets gaat groeien
hou je dan vast aan iedere positieve spriet

Kom in opstand tegen je depressie
ga dwars in tegen je verdriet
Laat los dat je er anderen bij nodig hebt
die kracht zit in jezelf, vergeet dat niet

Knok voor iets waar je trots op zult zijn
ook al is het maar iets kleins
Richt je dan op dat ene punt
en bereik het dan voel je weer iets fijn

Heel langzaam kun je dan beginnen
met kruipen uit dat diepe dal
Stop met over jezelf negatief te denken
want dat is wat je onderuit halen zal

Niemand kan je antwoorden geven
jij bent degene die ze kent
Laat los dat alles volmaakt moet zijn
en accepteer jezelf zoals je bent

Pak de kracht die je nog over hebt
veeg je scherven bij elkaar
Gooi ze weg in een diepe kuil
en laat ze dan voor altijd daar
gr Bianca