ik was de linde toegedaan maar eerde ook de beuk
en in min was ik met de eiken en 't overspel
bracht mij naar de wilgen waar ik mij beknotte
toen zij hun kronen streken.
maar in nam mij
de waardin
die achter 't knotveer dranken dreef.
zo gul van slok en in haar schenken onbedaarlijk,
klonk zij als golfslag van een kribbende rivier
en 't sloeg het bijlen van de bomen