Geen wolkje tussen de strepen van einderreizen in de lucht
geen vlaagje wind doortrok de bladeren tot fluister, geen zucht
vergezelde mijn gedachten die keer op keer
verder weg waren dan dwalend

over bruggen die beter zouden branden dan ooit gebouwd
doelloos heb ik ze tot kraken toe heen gesjouwd
niet bewust van het mooie weer
ontluikend stralend

Op zoek naar het vuur dat me in staat zou stellen
om het gespannen oordeel voor eens en altijd te vellen
daar ik dacht me wel verlost te gaan voelen
als er eenmaal as zijn zou

na het heftige fikken zouden alleen nog de smeulende plekken
mijn nachtmerries in dikke rook kunnen rekken
tot een hoop die niet zou zijn te koelen
gelukkig wees jij me het ongenaakte blauw