Met gevaar voor eigen leven verkondigen filosofen de terugkeer van de rede, de rede die over mij zal vaardig worden...
Ik klop op een deur, hoe vaak is hij niet opengegaan, werden vermoedens geen tranen en ondraaglijk ongeduld?
Ik denk zoiets als: mijn moeder daarentegen werd door honden verscheurd, toen zij op een ochtend met een wasmand naar buiten kwam.
De b is kil, dik en onverschillig, ik moet denken aan een bepaald soort regen uit een bepaald soort grijze en laaghangende hemel en aan kleine, mismaakte engelen en een tot stikkens toe benauwde god op een ijzeren hobbelpaard,
maar ik wil niet denken, ik wil weten, ik wil weten hoe ik mij omdraai en wegga en binnen de kortste keren mijn verstand verlies.
