Het dorp, de straat, het huis dat achterblijft ik strijk dan in den vreemde neer met neonlichten op het dak al snel vermoeid en tergend zwak jouw verre beeld volstaat niet meer mijn geest verslapt, mijn stramme lijf verstijft
Geen borst, noch bil, noch been raakt zacht mijn klamme huid jouw adem speelt niet slapend om mijn hoofd ik droom de dromen die jij mij hebt beloofd dit kale kille oord, ik barst eruit zie palmen als zerken om mij heen
Thuis striemt de herfststorm door mijn gezicht zie nu het Hollands landschap in een tropisch licht
