overdadig licht beschijnt het kopje haar met de verborgen bloempjes ik zie ze stuk voor stuk ontluiken langzaam naar het leven wuiven kijk eens naar dat zilveren juweel die volmaakte schoonheid waar je handen van stil blijven staan
de wind zucht zichzelf in slaap onder deze eenvoud van God ieder bloempje krijgt een kans en worstelt zichzelf uit het warme nest mijn ogen verkrampen en verdringen de achtergrond om met volle teugen te genieten van dit prachtige schouwspel
even maar zijn ze te zien en volwassen staan ze de hele zomer als vruchten in het water waar de taaiheid van hun hout weerstand biedt aan het nest van een
wilde eend, bladeren vechten met vleugels en dons de oude katjes vervangt, danst op de zonnestralen en zachtjes wiegt naar de hoge warme zomer
