Onder de gordel

Het spiegelmeer herschikt jouw lijn
Een vlak waarin de huid schubt
De heuvelrug glanst van zweet
In een koperen zon

Jouw roos van lippen
De gekartelde wonde, nog pril
Geurt naar een oeroude vijver
Grillige diepte
Groen gevlekt

Maar smetvrees en schaamrood vertragen de kus
Jouw oogwit vangt de schaduw van mijn hand

De avond dompelt in de nacht
Jouw mond wordt een kluis
Mijn aders slibben dicht

kenneth