eve sta je stil Je blik gericht op ut verlede een mijmering Met gedachten aan dierbare momenten en hoe ze zijn voorbij gegleden zijn aangetast door de tand des tijd Doch nimmer zijn vergete Wat tastbaar was lijkt vergaan maar wat onuitwisbaar was Is blijven bestaan en op dagen van herinnering Leef je In gedachten en in mijmering Haast eve tastbaar Zijn we weer bij elkaar Want mijn lach en mijn traan Vermengen zich met mijn herinnering en openen zo een poort waar jij blijft bestaan eeuwigdurend voort
