Een zoekplaatje: ontdek de namaak-steen. De rots die 't rotste lijkt, dat is de vis die mediteert hoe stil en hard hij is. Als je rotsvastgelooft, word je er een.
Met spons en alg begroeid, want die vernis penseelt de zee. Zijn ogen ver uiteen. Twee kachelruitjes, waar de vlam verdween, oranje mica in de duisternis.
Een kleine steenvis heeft het nog niet door. Met brede vinnen als toneelgordijnen stijgt hij omhoog en daalt, valt stil, encore!
Wie uit zijn rol valt, heeft niet veel te eten en ziet de toeschouwers gehaast verdwijnen. O ja, ik ben een steen. Even vergeten
