wieg maar in lentes uren

ik zag je bloem
het korenblauw
tegen het grauw van
opgetrokken muren

je bloeide
daar alleen en
wortelde in puin
van het verleden

het armetierig groen
gaf toch een
schitterende bloem
halsreikend naar het heden

kom open maar
laat zon je warmen
draag vrucht in wind
en rust in sterke armen

wieg maar
in lentes uren
jouw groen en blauw
zal nog de hele zomer duren

kenneth