Een kille wanhoop sloeg mij Om mijn hart, verschrikt en koud Het was al laat toen jij mij zei Hoe veel jij nog steeds van mij houdt
De sneeuw bleef toen om ons heen Gestaag naar beneden vallen Het licht ging uit, terwijl gemeen De warmte ons daar ook liet staan
Het eerste groen was al ontloken De eerste krokus al geboren De lente had zijn woord gesproken De witte vlokken vervolgden hun baan
Een wanhopige kilte als een mes Door mijn hart, mijn hoofd, mijn ziel De koude sneeuwbui doet de rest En wij zullen naar beneden vallen Zoals ook deze lente viel
