het is maandag,
ik wil je wel bellen maar ik wacht,
want ben uit op jou aandacht,
dinsdag,
nog steeds geen smsje of telefoontje gehad,
woensdag,
zit te denken waarom belt ze niet ondertussen dat ik tegen me vrienden neplach,
donderdag,
nog niks gehoord zou het zijn dat ze me niet meer mag?,
vrijdag,
het begin van het gejank wat een ongemak,
krijg ik hier stank voor dank?
zaterdag,
aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah wat een kankerzooi ben ik in beland,
zondag dit is wat ik dacht:

ik dacht dat ik iets betekende voor je,
bij jou voel ik me goed maar nu voel ik me vastgeketend door je,
moet ik soms alle moeite doen ik ben niet dom ben geen gestoorde,
heb het gevoel dat ik iemand ga vermoorden,
heb echt zin in het brengen van mensen naar hogere oorden,
mensen ophangen aan gordijnenkoorden

maar dat heeft toch geen zin,
dus voor jou ben ik te min,
verrot dat je dat vind,
ben het nu wel gewend door niemand te worden bemind

waarom moest je toen dan huilen?,
was dat alleen maar nepheid om de ware waarheid,
te verschuilen?

dat je schijt hebt,
dat je vind dat ik helemaal niks ben,
dat je blij door het leven gaat als je mij niet meer kent,
word je geil door de oorzaak te zijn van het verotte leven van een ander mens?,
is gaarheid wat je voor een ander wenst?

gare kutzooi,
het was allemaal zo mooi,
dus helemaal niks is wat je me geeft, spuug als fooi,
nu je me verlaat en laat zitten in deze denkbeeldige kankerkooi,
ik was dus maar een kleine kankerprooi....

alles wat ik dus gedaan heb,
alles wat ik tegen je heb gezegd....
alles wat je terug zei was dus nep.....